Tekst piosenki: The wind was a torrent of darkness among the gusty trees The moon was a ghostly galleon tossed upon the cloudy seas The road was a ribbon of moonlight over the purple moor And the highwayman came riding, Riding, riding, The highwayman came riding, up to the old inn-door. He'd a French cocked hat on his forehead, a bunch of lace at his chin, A coat of claret velvet, and breeches of brown doe-skin; They fitted with never a wrinkle; his boots were up to the thigh! And he rode with a jewelled twinkle, His pistol butts a-twinkle, His rapier hilt a-twinkle, under the jewelled sky. Over the cobbles he clattered and clashed in the dark innyard, And he tapped with his whip on the shutters, but all was locked and barred; He whistled a tune to the window, and who should be waiting there But the landlord's black-eyed daughter, Bess, the landlord's daughter, Plaiting a dark red love-knot into her long black hair. "One kiss, my bonny sweetheart, I'm after a prize tonight, But I shall be back with the yellow gold before the morning light; Yet if they press me sharply, and harry me through the day, Then look for me by the moonlight, Watch for me by the moonlight, I'll come to thee by the moonlight, though hell should bar the way. He rose upright in the stirrups; he scarce could reach her hand But she loosened her hair i' the casement! His face burnt like a brand As the black cascade of perfume came tumbling over his breast; And he kissed its waves in the moonlight, (Oh, sweet black waves in the moonlight!) Then he tugged at his rein in the moonlight, and galloped away to the west. He did not come at the dawning; he did not come at noon, And out of the tawny sunset, before the rise o' the moon, When the road was a gypsy's ribbon, looping the purple moor, A red-coat troop came marching, Marching, marching King George's men came marching, up to the old inn-door. They said no word to the landlord, they drank his ale instead, But they gagged his daughter and bound her to the foot of her narrow bed; Two of them knelt at the casement, with muskets at their side! there was death at every window and hell at one dark window; For Bess could see, through the casement, The road that he would ride. They had tied her up to attention, with many a sniggering jest; They had bound a musket beside her, with the barrel beneath her breast! "now keep good watch!" And they kissed her. She heard the dead man say "Look for me by the moonlight Watch for me by the moonlight I'll come to thee by the moonlight, though hell should bar the way!" She twisted her hands behind her, but all the knots held good! She writhed her hands till her fingers were wet with sweat or blood! They stretched and strained in the darkness and the hours crawled by like years! Till, now, on the stroke of midnight, Cold, on the stroke of midnight, The tip of one finger touched it! The trigger at least was hers! Tlot-tlot! Had they heard it? The horse-hoofs were ringing clear Tlot-tlot, in the distance! Were they deaf that they did not hear? Down the ribbon of moonlight, over the brow of the hill, The highwayman came riding, Riding, riding! The red-coats looked to their priming! She stood up straight and still! Tlot in the frosty silence! Tlot, in the echoing night! Nearer he came and nearer! Her face was like a light! Her eyes grew wide for a moment! She drew one last deep breath, Then her finger moved in the moonlight, Her musket shattered the moonlight, Shattered her breast in the moonlight and warned him with her death. He turned; he spurred to the west; he did not know she stood bowed, with her head o'er the musket, drenched with her own red blood! Not till the dawn he heard it; his face grew grey to hear How Bess, the landlord's daughter, The landlord's black-eyed daughter, Had watched for her love in the moonlight, and died in the darkness there. Back, he spurred like a madman, shrieking a curse to the sky With the white road smoking behind him and his rapier brandished high! Blood-red were the spurs i' the golden noon; wine-red was his velvet coat, when they shot him down on the highway, Down like a dog on the highway, And he lay in his blood on the highway, with the bunch of lace at his throat. Still of a winter's night, they say, when the wind is in the trees, When the moon is a ghostly galleon, tossed upon the cloudy seas, When the road is a ribbon of moonlight over the purple moor, A highwayman comes riding, Riding, riding, A highwayman comes riding, up to the old inn-door. Tłumaczenie: Wiatr był strumieniem ciemności pośród porywistych drzew Księżyc był upiornym galeonem ciśniętym ku zachmurzonym morzom Ścieżka była wstęgą blasku księżyca przy fioletowym wrzosowisku I rozbójnik przybył jadąc Jadąc, jadąc Rozbójnik przybył jadąc prosto do starych drzwi gospody Miał zadarty francuski kapelusz na czole, wiązkę koronki na podbródku Płaszcz z bordowego aksamitu i bryczesy z brązowej jeleniej skóry Były dopasowane bez żadnej zmarszczki, jego buty sięgały uda I jechał z błyskiem klejnotów Jego pistolet miesza się z błyskiem Rękojeść jego rapiera to błysk pod wysadzanym klejnotami niebem Stukotał po bruku i trzaskał na ciemnym dziedzińcu gospody I stukał pejczem w okiennice, ale wszystkie były zamknięte i zaryglowane Zagwizdał melodię w okno i kto powinien tam czekać? Nie kto inny, jak czarnooka córka karczmarza Bess, córka karczmarza Wplatająca ciemnoczerwoną kokardkę miłości w swoje długie czarne włosy „Jeden pocałunek, moja nadobna ukochana, zostałem nagrodzony dziś w nocy Ale będę z powrotem z żółtym złotem zanim nastanie świt Jednakże jeśli mnie gwałtownie ponaglą i popędzą w dzień Wtedy wyczekuj mnie przy blasku księżyca Wyglądaj mnie przy blasku księżyca Przyjdę do ciebie przy blasku księżyca, pomimo że piekło powinno zabarykadować drogę” Podniósł się pionowo na strzemiączkach, ledwo mógł sięgnąć jej dłoni Ale ona rozpuściła swoje włosy w oknie, jego twarz płonęła jak pochodnia Kiedy czarna kaskada zapachu spłynęła do jego piersi I pocałował te fale w blasku księżyca Oh, słodkie czarne fale w blasku księżyca Potem pociągnął za wodze w blasku księżyca i zagalopował na zachód Nie przybył o świcie, nie przybył w południe Ani przy brązowawym zachodzie słońca przed wzejściem księżyca Kiedy ścieżka była cygańską wstęgą splatającą fioletowe wrzosowisko Oddział czerwonych płaszczy przybył maszerując Maszerując, maszerując Ludzie króla George’a przybyli maszerując prosto do starych drzwi gospody Nie odezwali się ani słowem do właściciela, zamiast tego wypili jego piwo Ale zakneblowali usta jego córce i przywiązali ją do nogi jej wąskiego łóżka Dwóch z nich przyklękło przy skrzydle okiennym z muszkietami przy bokach Śmierć czaiła się w każdym oknie I piekło w jednym ciemnym oknie Gdyż Bess mogła widzieć przez skrzydło okienne Ścieżkę, którą on mógłby jechać Zajmowali jej uwagę wieloma kpiącymi żartami Przywiązali muszkiet obok niej z beczką pod klatką piersiową „ Teraz dobrze się pilnuj” i pocałowali ją Słyszała słowa martwego mężczyzny: „Wyczekuj mnie przy blasku księżyca Wyglądaj mnie przy blasku księżyca Przyjdę do ciebie przy blasku księżyca, pomimo że piekło powinno zabarykadować drogę” Wykręciła ręce za plecami, ale wszystkie supły trzymały mocno Skręcała ręce aż jej palce stały się mokre od potu albo krwi Naprężyły się i naciągnęły w ciemności i godziny wlekły się jak lata Aż teraz, gdy wybiła północ Zimno, gdy wybiła północ Czubek jej jednego palca dotknął tego Powód przynajmniej wyszedł od niej Tlot-tlot, czy oni to usłyszeli? Końskie kopyta czysto dzwoniły Tlot-tlot, z daleka, czy byli głusi, że nie słyszeli? Poprzez wstęgę blasku księżyca, przez grzbiet wzgórza Rozbójnik przybył jadąc Jadąc, jadąc Mężczyźni w czerwonych płaszczach wpatrywali się w swoje zapalniki Ona wstała prosto i cicho Tlot w lodowatej ciszy, tlot w rozbrzmiewającej echem nocy On podchodził bliżej i bliżej, jej twarz była jak światło Jej oczy rozszerzyły się na chwilę, wzięła ostatni głęboki oddech Wtedy jej palec ruszył się w blasku księżyca Jej muszkiet rozszarpał blask księżyca Rozszarpał jej klatkę piersiową w blasku księżyca i ostrzegł go jej śmiercią Zawrócił, pognał na zachód; nie wiedział, że ona stała wygięta w łuk Z głową nad muszkietem przemoczona swoją własną czerwoną krwią Jeszcze przed świtem usłyszał o tym; jego twarz zszarzała, gdy usłyszał Jak Bess, córka karczmarza Czarnooka córka karczmarza Wyglądała swojej miłości w blasku księżyca i zmarła tam w ciemności Z powrotem gnał jak szaleniec, wrzeszcząc klątwy w stronę nieba Ze ścieżką zadymioną na biało za sobą i wywijał wysoko swym rapierem Krwistoczerwone były ostrogi w złote południe; czerwony jak wino był jego aksamitny płaszcz Kiedy zastrzelili go na szosie Padł jak pies na szosie Leżał we krwi na szosie z wiązką koronki na gardle Cisza zimowej nocy, mówi się, że, kiedy wiatr jest wśród drzew Kiedy księżyc jest upiornym galeonem, ciśnięty ku zachmurzonym morzom Kiedy ścieżka jest wstęgą blasku księżyca przy fioletowym wrzosowisku Rozbójnik przybywa jadąc Jadąc, jadąc Rozbójnik przybywa jadąc prosto do starych drzwi gospody